Dlaczego wszyscy pokochaliśmy zwierzęta,
przed którymi przestrzegał Jan Brzechwa? Odpowiedź w kalendarzu wyborczym.
Zdobycie większości w Senacie zagwarantowałoby opozycji choć trochę przestrzeni do demokratycznego sporu, wymiany argumentów i wpływu na rzeczywistość. Wymagałoby jednak przed wyborami podjęcia wspólnie 100 trudnych decyzji.
W Polsce jest taki zwyczaj: zanim politycy cokolwiek zrobią, to najsubtelniejszy plan otrąbią we wszystkich mediach.
Warto z uwagą przyglądać się debacie nad geopolityką, która toczy się w Polsce od jakiegoś czasu. Może ona bowiem zmienić nasz sposób mówienia i myślenia o polityce międzynarodowej.
W niedzielę Prawo i Sprawiedliwość nie organizowało hucznego wieczoru wyborczego. Prezes Kaczyński milczał. We wtorek zabrał wreszcie głos i obwieścił, że „zwycięstwo PiS nie podlega najmniejszej wątpliwości".
Już za pięć dni stulecie niepodległości. Ale czy mamy powody do świętowania? Głupie pytanie!
Jest na czasie potępianie oświecenia, przynajmniej marudzenie o nim.
670 tys. Brytyjczyków wyszło
w sobotę na ulice Londynu, aby domagać się powtórnego głosowania nad wyjściem kraju
z Unii Europejskiej. Takich tłumów w stolicy nie widziano od 2003 r., gdy ludzie protestowali przeciw interwencji w Iraku.
Po piątkowej debacie kandydatów na prezydenta Warszawy oraz po weekendowych wystąpieniach partyjnych liderów jesteśmy już na ostatniej prostej przed wyborami. To zapewne ten ostatni weekend rozstrzygnie o wyniku wyborów samorządowych, które będą pierwszym testem strategii politycznych poszczególnych partii i koalicji politycznych.
Zegar tyka nieubłaganie, do opuszczenia Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię pozostały 172 dni. Negocjacje na temat przyszłych stosunków między Londynem a Wspólnotą idą jak po grudzie. Obie strony zachowują się jak turyści, którzy po przekroczeniu kanału La Manche, niezależnie od kierunku, nie mogą się nadziwić, że w pierwszym samochodzie, który dostrzegli na odwiedzanym terenie, pies siedzi na miejscu zajmowanym
u nich przez kierowcę.
Polski Kościół ma zarazem szczęście i pecha,
że trafił mu się taki recenzent jak Wojciech Smarzowski.
Dzisiejszej opozycji wciąż odbijają się czkawką przesławne „polskie nagrania" z czasów, kiedy jeszcze rządziła. Jeśli coś na tych – pożal się Boże – „taśmach prawdy" wprawia w osłupienie, to bynajmniej nie jakieś ujawnione tajemnice, ale bezkarność nagrywających
i ich zleceniodawców. Garść znajdujących się tam wulgaryzmów już dawno przebili nieoceniona posłanka Pawłowicz i jej kolega Tarczyński, by
nie wspomnieć o pamiętnych „zdradzieckich mordach".
Za hasłem praworządności kryją się nierzadko konkretne interesy polityczne lub ekonomiczne, które przynoszą jednym państwom bądź grupom społecznym korzyści,
a innym straty. To dlatego niektórzy politycy zarzucają wprost hipokryzję proeuropejskim rzecznikom wartości
– przekonuje politolog i socjolog.
W wyniku II wojny światowej, którą wywołały Niemcy, życie straciło 6 mln Polaków (w tym 3 mln żydowskiego pochodzenia). Do 1945 r. śmierć poniosła olbrzymia część elit:
40 proc. lekarzy, 30 proc. wykładowców uczelni wyższych, jedna czwarta księży oraz prawników. Pomijając same straty materialne, wciąż borykamy się z konsekwencjami niemieckiej agresji z 1939 r.
Młodość połączona z doświadczeniem. Dynamika zamiast marazmu. Rękawy zakasane do pracy i chęć dialogu ze społeczeństwem. Polska już nie w ruinie, ale w niespotykanym od dziesięcioleci rozwoju.
W ciągu dwóch pierwszych tygodni wyświetlania angielski film o Dywizjonie 303 przyciągnął do kin ponad 216 tys. widzów, co należy uznać za bardzo dobry wynik, a stąd blisko do konstatacji, że Polacy lubią opowieści historyczne i czekają na nie. Warto jednak zalecić ostrożność przy formułowaniu takich opinii, poczekać, jak zostanie przyjęta kolejna historia lotników z Dywizjonu 303, zrealizowana przez polskich twórców.
Papież europejskich populistów Viktor Orbán spotyka się z jednym z najinteligentniejszych europejskich populistów Salvinim. Kadzi włoskiemu ministrowi w Mediolanie jeszcze bardziej niż Jarosławowi Kaczyńskiemu w Krynicy.
Doświadczenie uczy, że wypowiedzianych słów nie da się zatrzeć ani zapomnieć.
Wobec narastających polsko-niemieckich konfliktów czas myśleć o ochronie fundamentów współpracy – pisze analityk think tanku Forum Idei Fundacji Batorego.
Dziesięć lat temu Rosja pokazała w Gruzji Zachodowi, że wojnę traktuje jako narzędzie do realizacji swej neoimperialnej polityki. Ale Zachód nie chciał tego przyjąć do wiadomości. Z wojny, w którą Kreml wkręcił mały kaukaski kraj, nie wyciągnął żadnej lekcji.
